Πορφυραδα

1η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020, ΩΡΑ: 19.00 - 23.30 ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ Μετά την αρχική πρόσκληση για τη σύσταση ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ και τη μεγάλη εκδήλωση ενδιαφέροντος από συναδέλφους όλων των ειδικοτήτων, έφτασε η στιγμή όλοι εμείς που εργαζόμαστε «κάτω από τη σκηνή» να συναντηθούμε, ώστε να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας.  Καλούμε όλους τους συναδέλφους που ήδη ανταποκρίθηκαν, αλλά και όσους δεν έχουν ακόμη  ενεργοποιηθεί, να προσέλθουν, καθώς θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό να συγκεντρώσει το  εγχείρημά μας -ήδη από το πρώτο του βήμα- τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή. Καθώς η λογική αυτής της πρωτοβουλίας επιμένει σθεναρά να απορρίπτει τη λογική της ανάθεσης, σας περιμένουμε όλους (δραματουργούς, ενδυματολόγους, μουσικούς επιμελητές, σκηνογράφους, σκηνοθέτες, συνθέτες, σχεδιαστές φωτισμών, χορογράφους, φωτογράφους, video artists, καθώς και βοηθ...

Κυκλοφόρησε διαδικτυακά σε επίτομη έκδοση η «Μικρή ανθολογία σύγχρονης ανέκδοτης ελληνικής σατιρικής ποίησης»  μια ανθολογία σε επιμέλεια του Βαγγέλη Παπαδιόχου με άδεια διανομής Creative Commons 4.0 BY-NC-ND   (Αναφορά δημιουργού – Μη εμπορική χρήση –  Όχι παράγωγα έργα) Έτος έκδοσης 2020, σελίδες 106 ''Μια σύντομη παρουσίαση ποιητών  που συνεχίζουν την μακρά παράδοση  της καλής σατιρικής ποίησης στη χώρα μας  από το περιπαικτικό ευθυμογράφημα  μέχρι το ελευθερόστομο και προκλητικό χιούμορ'' Το έργο διατίθεται σε επίτομη μορφή, σε συγκεντρωτικό τόμο  δωρεάν στους αναγνώστες για ανάγνωση από το Free-eBooks.gr (επίτομο) καθώς και σε τρεις επιμέρους τόμους από σημεία λήψης του OpenBook.gr (τρίτομο)   η Ανθολογία καλύπτει συγγραφείς που έχουν γεννηθεί από το έτος 1931 έως το 1993 Από το Εισαγωγικό σημείωμα διαβάζουμε: « Ο ασυνήθιστα μακροσκελής τίτλος αυτού του μικρού βιβλίου προσδιορίζει επα...

VI Ανένταχτα του Γιώργου Σ. Κόκκινου - Αδημοσίευτα (μέρος Γ') Άτλας (16/04/2020) Τραγούδι αλλιώτικο αυτό που ξημερώνει αναβοσβήνουν σαν αστέρες οι καημοί ρουφάει αστρόσκονη η πλάση κι ημερώνει γυρνάει τ’ ανάποδα ο νους απ’ την βροχή ένας κομήτης κατεβαίνει απ’ το πηδάλιο βιβλίο αδιάβαστο με μιας έχει γραφτεί και στο περιήλιο στηριγμένη μια αγχόνη να κρεμαστεί μισή καρδιά πριν να χαθεί αν όλα τα τραγούδια μας μιλούσαν για τον έρωτα σωπάσανε οι στίχοι και σφραγίστηκαν τα χείλη κι απ’ όλη την αγάπη που ξοδεύαμε ατέρμονα οι νότες της ψυχής θα ταξιδεύουνε στα ύψη ένας κομήτης κατεβαίνει απ’ το πηδάλιο γραφή του έρωτα με μιας έχει ειπωθεί και στο περιήλιο στηριγμένη μια αγχόνη ν’ αυτοκτονεί η ζωή στην πρώτη συλλαβή μιας και κοντεύω να δεχτώ τις απουσίες στα μάτια που έρχονταν κρυφά τόσες νυχτιές με δάκρυ μύρωσαν το σώμα οι ιστορίες βολές αλλιώτικες που σχίζουν τις καρδιές αν όλα τα λουλούδια μας μεθούσαν για τον έρωτα σ...

Συνέντευξη του Γιώργου Σ. Κόκκινου φιλοξενεί η σελίδα πρωτότυπης αρθρογραφίας  Your e-Articles   μεταξύ άλλων σκέψεων του Γιώργου Κόκκινου, αναφέρονται στη συζήτηση και οι εξής: *«Όταν φτάσει να καταγραφεί η εφηβεία της ανάγκης έχει γεννηθεί κι ένας νέος συγγραφέας» *«Κανείς από τους σύγχρονους μελετητές δεν έχει καταφέρει να προσδιορίσει τον ορισμό Ποίηση» *«Στον ποιητικό χώρο χρησιμοποιούμε τον έρωτα για να δείξουμε την αφοσίωση σε κάτι» *«Τα γραπτά όλων μας αξιολογούνται με την πάροδο του χρόνου (...) Δεν πάσχουμε από συγγραφείς, αλλά από πρωτότυπες ιδέες...»  Γιώργος Σ. Κόκκινος στο @ your_e_articles

Σπυριδούλα-Υρώ Γιολδάση  Ποιητικά κείμενα και ποιήματα Ελεύθερη (;) πτώση Βρέχει…Και βρέχει άγρια…Μοιάζει με δοξασία μυστική του παθιασμένου συναισθήματος. Συγκρούεται με δύναμη και κυλά, αυλακώνοντας την επιδερμίδα μιας ξεραμένης γης. Μουσικά πέλαγα σε βραδινή μυσταγωγία… Κι εσύ φοβάσαι το νερό, όταν κυλά μ’ ορμή, φοβάσαι τ’ άγρια συναισθήματα…Άνθρωπος της μεσότητας…Μάλλον της μετριότητας…Ξέρω καλά πως δεν σ’ αρέσει αυτή η λέξη, κι ας την επέλεξες νωρίς. Αυτή η βροχή, τώρα πια γίνεται καθρέφτης. Αν έστω λίγο αφεθείς θα νιώσεις τον παλμό της ύπαρξής σου. Τη δύναμη που αναζητάς, την κουβαλάς από την ώρα που γεννήθηκες, είναι βαρύ φορτίο, καταλαβαίνω. Φοβάσαι τη βροχή και φοβάσαι τα δάκρυα όταν ποτίζουν τα μάτια σου. Φοβάσαι τ’ άγριο συναίσθημα που γίνεται πλημμύρα σε κάθε κύτταρό σου…Τι γίνεται τότε; Νιώθεις αδύναμος ε; Σώπασε λίγο και θυμήσου… Κείνα τα δάκρυα που γίναν χείμαρρος και σπαρταρούσε η ψυχή και μαραμένο το κορμί έψαχνε ελπίδα. Κι ύστερα…κάποια λάμψη...