Πορφυραδα

Ανένταχτα ποιήματα του Γιώργου Σ. Κόκκινου  (συγκεντρωμένα ανά ανάρτηση σε 20 θεματικές ενότητες): Φωτογραφίες: Γιώργος Κόκκινος Ανένταχτα ποιήματα του Γιώργου Σ. Κόκκινου (Μου λείπεις κάθε λεπτό, Αλυσίδες ατσαλένιες, Η Αγάπη πονάει) Φωτογραφίες: Δέσποινα Αποστολίδου Ανένταχτα ερωτικά ποιήματα του Γ. Κόκκινου - Α' (Στιγμές από βροχή, Ζάχαρη, Μια μπουκουνίτσα συγχορδία [η πρώτη γραφή], Ταξιδεύει, Σώστε το κόκκινο τριαντάφυλλο απ’ το θάνατο) Ανένταχτα ερωτικά ποιήματα του Γ. Κόκκινου - Β' (Το ύστατο Αντίο, Ο Ήχος, Απ’ τα παραμύθια, Συμβιβασμός, Ικετεύοντας ελπίδα) Από δημοσίευση στο περιοδικό Περι-Γραφής (Αυτοσχέδιο, Και Τώρα, Μαρία, Ταξείδιον, Βυθιζόμαστε, Μύρισε Θάνατος Στην Αγκαλιά Μου [η πρώτη γραφή], Adios, Μακριά, Αγάπη Αγνή, Αν Έρθεις, Αστέρι Αν Είσαι, Web Messenger, Φως Του Δειλινού, Στιγμές, Ελένη) Η ατέρμονη απεραντοσύνη του ανέφικτου κ.α. ποιήματα (Η Ατέρμονη απεραντοσύνη του ανέφικτου, Πειστήρια, Ο άνεμος πνέει δροσερός σ’ αυτή την πολιτεία)

Στις 6 θεματικές συλλογές (3 θεματικές σε συνέχειες & 3 μονοθεματικές) ανθολογούνται μεταξύ  των ποιητικών δημιουργιών τους και των εικαστικών έργων ή φωτογραφιών με σειρά εμφάνισης στο κείμενο: Τέσσερις λογουργοί εικαστικώς δραματουργούν   (09/10/2019)  Πίνακες: Δημήτρης Γκιόκας Πασχάλης Κατσίκας, Γιώργος Σ. Κόκκινος, Χρύσα Παπαδημητρίου, Παναγής Αντωνόπουλος Η Τέχνη ενώνει ανθρώπους, τόπους, πολιτισμούς I   (13/10/2019) Η Τέχνη ενώνει ανθρώπους, τόπους, πολιτισμούς ΙΙ   (14/10/2019) Η Τέχνη ενώνει ανθρώπους, τόπους, πολιτισμούς ΙΙΙ   (16/10/2019) Φωτογραφίες: Δέσποινα Αποστολίδου Θοδωρής Κόντος, Γιώργος Σ. Κόκκινος, Περικλής Ρεΐζης, Larry Cool, Χρήστος Ρικούδης, Παναγής Αντωνόπουλος, Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου, Βίκυ Τσιμπιρλή, Μαργαρίτα Συρίου, Μαρίνα Ροδιά Λόγοι Αγάπης - Μέρος Α'   (19/10/2019) Λόγοι Αγάπης - Μέρος Β'   (20/10/2019)  Λόγοι Αγάπης - Μέρος Γ'   (22/10/2019)  Πίνακες: Βίκυ Τσιμπιρλή Θοδωρής Κόντος

Δακρόνειρα - ποιητικά κείμενα - μέρος Γ' με ποιήματα  του Θανάση Μουσόπουλου  του Πάτροκλου Χατζηαλεξάνδρου, του Τάκη Φάβιου  της Κωνσταντίνας Κοντοπούλου και του Γιώργου Κόκκινου με τις φωτογραφίες της Κωνσταντίνας Κοντοπούλου Γιώργος Σ. Κόκκινος Ιωάννα (10/12/2006) Νωρίς τα πρωινά, πριν ξημερώσει η μέρα υπό το φως, κάποιων κεριών, λησμονημένων χρόνων παρέδιδες, απλά μαθήματα της ψυχικής φωτογραφίας. Κοίτα εκεί, το λάγνο βλέμμα το βλέμμα ετούτο με προσκάλεσε για να σ’ αγγίξω να βρω τα ίχνη σου απ’ τη μαγεμένη πένα μέσα στο λεύκωμα, το ξεχασμένο σε μονοπάτια του δικτυακού πολιτισμού ο κάθε στίχος σου, χτισμένος με το δάκρυ κάθε στροφή γιομάτη πόνο, απογοήτευση - ταιριάζουν τ’ άνθη σ’ ένα βάζο σάπιο απ’ το χρόνο - μα τα λουλούδια της ψυχής ζητούν εκδίκηση. Τούτες τις μέρες, κλαίω. Κλαίω συνέχεια, απαρηγόρητα νιώθω τα χείλη σου, σαρκώδη είναι υπέροχα έτσι, τα μαλλιά σου ατημέλητα. Εσύ που γέλαγες, ξεγέλασες τα όνειρα με κοιτάζει αμήχανα το βλέμ

Δακρόνειρα - ποιητικά κείμενα - μέρος Β' με ποιήματα του Γιώργου Μπλάνα,  του Θοδωρή Κόντου  της Σοφίας Πολυκρέτη, του Βασίλη Κουστούδα, του Γιώργου Κόκκινου  και με πίνακες της Βασιλικής Τσιμπιρλή Γιώργος Μπλάνας Απόσπασμα από το ''Στασιωτικό πρώτο'' (Τα Στασιωτικά, 2010) Ανάμεσα στα πρώιμα σπαρτά των σκοταδιών  άνθιζε κάτι γρήγορο· σαν αίμα  κι η μέρα η λυσσασμένη,  η αχόρταγη μέρα, κομμάτιαζε το ζώο το εσκεμμένο  και χώνευε μες στη φωλιά της μια φρίκη καταπρόσωπο  και αγνοούσε τα υπεράνω αβυθομέτρητα σκοτάδια,  τη χάλκινη παλάμη των αστεριών:  το φως που λέγεται αγκαλιά των δύο.  Άσχημα τα πράγματα, ασύστατοι·  βαθιά πληγωμένα τα πράγματα  κι εσείς οι έμπειροι εκτελεστές ενός ανάστροφου θεού,  που αποφεύγει την κατάρρευση,  πεθαίνοντας αργά μπρος στην αδιάφορη φύση  η φύση, η γύρω αιώνια φύση:  δυο ανάσες μουχλιασμένα δέντρα  σύρριζα στην απελπισία,  μέχρι εκεί όπου αρχίζουν οι πόλεις,  σπαρμένες μαγαζιά,

Δακρόνειρα - ποιητικά κείμενα - μέρος Α' με ποιήματα και ποιητικά κείμενα της Ματούλας Στεργίου, της Βίκυς Τσιμπιρλή, του Περικλή Ρεϊζη,  της Ειρήνης Λεοντάρα, της Fiorella Caperucita Roja  και του Γιώργου Κόκκινου  και με φωτογραφίες του Τάσου Νικολόπουλου Ματούλα Στεργίου Αν... (13/11/2019) Ξεγελάμε τους Εαυτούς μας... Με Αναμνήσεις που Μας Γυρίζουν Πίσω.. Που Δεν Είναι Τίποτα 'Άλλο Παρά το Αντίδοτο της Μοναξιάς  Της Απώλειας του Καινούριου του Ξεχωριστού Του Διαφορετικού Αυτό της Πραγματικής Ανάγκης που Δεν Έχουμε Τώρα... Αν...Και Θα Θέλαμε Πολύ να Έχουμε... Βίκυ Τσιμπιρλή Αποδοχή-1 (14/11/2019) Το εμπέδωσες. Ενώ σε αποδέχονταν, εσύ δεν χωρούσες, μήτε στον τρόπο τους, μήτε και στα ρολόγια τους. Για σένα η ζωή, έπρεπε να κυλάει διαρκώς. Αργά, σταθερά και με δόσεις, σαν ποτηράκι του λικέρ. Για σένα, δεν υπήρχαν κατάλληλες και ακατάλληλες ώρες. Όλες οι ώρες, είχαν ανάγκη από μία γουλιά τριαντάφυλλο, για να ΄