ανάμεσά μας ζούνε κάτι αμίλητα παιδιά

Ανάμεσά μας ζούνε κάτι αμίλητα παιδιά

που ονειρεύονται ανταύγειες φωτεινές όταν

πέφτει η νύχτα

κάτι παιδιά που δεν φοβούνται τις χειροβομβίδες

κάτι παιδιά που ξέρουν την ορθογραφία των ουρανών μας αλλιώς.




Πατρίδα τους είναι το μακρινό νέο φεγγάρι

λούζονται μες της λίμνης το νερό και ανθίζουν

την τραγωδία της ζωής μας αφοπλίζουνε και γράφουν

νέους νόμους

και άλλα δροσερά τραγούδια οικουμενικά.




Όταν ερωτεύονται

τα μεσημέρια απομένουν γυμνά σαν ποιήματα

που μόλις απ' τον άνεμο θ' απαγγελθούν.




Τα ζηλεύει ο χρόνος- έχουνε φτιάξει

ένα σκαρί που πλέει στην αιωνιότητα

και όταν η φτωχή μας μοίρα υπερφαλαγγίζει το κουράγιο

εκείνα νανουρίζονται κάτω απ' τ' άστρα με τα παραμύθια των μανάδων τους

που φτιάχνουν μπόλια του έρωτα

να τους γλυκάνουν την ψυχή..