Πορφυραδα

Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της Σωτηρίας Σταυρακοπούλου « Τα Εσώψυχα του Ντίνου Χριστιανόπουλου », που σύμφωνα με τον υπότιτλο πρόκειται για μια εκ βαθέων δεκαετή συνομιλία 2004-2012 της ίδιας με τον ποιητή, μιας μορφής συνέντευξη διαρκείας δηλαδή, μου δίδεται η αφορμή να τονίσω ορισμένα γνωστά αλλοπρόσαλλα πράγματα που έχουμε δει να συμβαίνουν στο χώρο της Λογοτεχνίας την τελευταία 15ετία, καθώς και τη σχέση της Μουσικής με την Λογοτεχνία αλλά και τις υπόλοιπες μορφές Τέχνης. Στην περίπτωση του Ντίνου Χριστιανόπουλου κι όταν τοποθετείται δημόσια ένας Ποιητής του βεληνεκούς του Χριστιανόπουλου, θα περίμενε κανείς να προσδιορίσει κομψά ορισμένα περίεργα φαινόμενα του χώρου κι όχι να χαρακτηρίζει με επίθετα, εκφράζοντας δημόσια μια άποψη που καθίσταται σεβαστή μεν - δίδοντας όμως συγκεκριμένο όνομα και προσδιορίζοντας επ’ ακριβώς κάποιον (ή κάποιους), στην προκειμένη περίπτωση τον αείμνηστο Ρασούλη (ή κάθε άλλου του ίδιου βεληνεκούς μουσικού με τον Ρασούλη) που συμβαίνει ν

''..Ταξιδεύει ο καημός (κι ο καπνός) μέσα από τις οπτικές ίνες  και σου φέρνει για δώρο τα φιλιά μου..'' Ταξιδεύει... θέλω να πω δεν ξημερώνει πια για μας ένα ηλιόλουστο πρωινό, σαν όλα τ’ άλλα οι μέρες μοιάζουν ένα πένθιμο σεντόνι όταν σ’ ανταμώσω δε θα σε κοιτάξω στα μάτια θα σφίγγονται, θα τσούζουν όχι απ’ τα δάκρυα απ’ την κακία του κόσμου θα σφίγγονται σα γροθιά στο στομάχι απ’ την αδυναμία θα τσούζουν σαν οινόπνευμα στις πληγές τ’ άκουσες; τα δέντρα στήσανε μαρτυρικό χορό και κλαίνε με ρετσίνια στις θάλασσες, τα κύματα υψώνονται έξι μέτρα και των βουνών οι κορυφές τρυπήσανε τα σύννεφα γι’ αυτό σου λέω, έλα πάμε να προλάβουμε το τρένο που περνάει έξω απ’ την πόρτα μας πάμε να πιάσουμε την τελευταία ηλιαχτίδα που σφηνώθηκε στους βρόγχους του φωταγωγού στο πηγάδι που ξεπλύναμε τις αμαρτίες μας.. φέρτε πίσω την αγάπη μου που χάθηκε και μαζί της, φέρτε πίσω τη ζωή μου μες στα χέρια της ο έρωτας μ’ ανάστησε δέκα άγγελοι την κοίμη

Μου λείπεις κάθε λεπτό (11/07/2007) ~~ Μου λείπεις, όσο περνούν τα δευτερόλεπτα - μακριά μου - σα να μου κόβεται η μιλιά  κι ο χτύπος της καρδιάς, να σταματάει σα να μου κόβουν τ’ οξυγόνο π’ αναπνέω να με γεμίζουν άρωμα οι σκέψεις το άρωμα π’ αφήνει το κορμί σου στις παλάμες μου κι ύστερα να σκύβω το κεφάλι για να μυρίσω τη μονάκριβη ευωδιά σου - λατρεία μου - μα όχι σαν άλλοτε που έσκυβα από οίκτο και παρακαλούσα - τη ζωή - να μου χαρίσει κάτι απ’ τον Παράδεισο γιατί μόλις που ακούμπησα τα σύννεφα  κι έμαθα να πετώ, κάνοντας κύκλους γύρω απ’ τα παραμυθένια όρια της ύπαρξής σου μου λείπεις ρε γαμώτο όσο περνάνε τα αργόστροφα λεπτά κι οι ώρες τόσο γερνώ κάθε λεπτό μακριά σου γι’ αυτό  - να το θυμάσαι - πως προσδοκώ ατέρμονα,  πιστά, την παρουσία σου.. Αλυσίδες ατσαλένιες (02/09/2019) ~~ Να μαζευτούμε μια μέρα, να σας πω τη ζωή μου και να μου πείτε τη δική σας, όπως λέμε το φλιτζάνι να δούμε

[σ.σ. Η αυθεντική ατέρμονη απεραντοσύνη του ανέφικτου δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2006 και δημοσιοποιήθηκε στο stixoi.info στα μέσα Ιανουαρίου του 2007. Μετά από μια αισθητική αναβάθμιση του γραπτού στις 20/03/2008, έτσι που να μπορεί να σταθεί ως ''ποίημα'', περιλήφθηκε τελικώς στις συλλογές '' Απάνθισμα 2015 '' & '' Χωρίς το δηλητήριο ''.. απ' όπου και έγινε ευρύτερα γνωστό στο διαδίκτυο και κοινοποιήθηκε από άλλους χρήστες. Μέρος των στίχων έχει χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες δημιουργίας του Πρότερον Θνητοί (Μέρος Α' & Μέρος Δ')] Η Ατέρμονη απεραντοσύνη του ανέφικτου... (20/03/2008) ~~ Κοιτούν τα μάτια μου κι απόψε, μεθυσμένα η ώρα φεύγει, σαν το τρένο της γραμμής μα το ταξίδι δε θα κάμει, θα το δεις κι ούτε στον πιο μικρό σταθμό θα φτάσει που ‘χει χαράξει η ζωή, για να σταθμεύουν τρένα. Κοιτούν τα μάτια μου κι απόψε, απορημένα ήσουνα δίπλα μου, σ’ αντάμωσα

ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ  ΕΚΤΕΝΩΝ ΧΡΟΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΩΝ Το παρόν εργογραφικό πόνημα που αφορά πρωτίστως την Νεοελληνική Λογοτεχνική  παραγωγή έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής στο διαδίκτυο σε μορφή βραχέων χρονικών περιόδων  με τους εξής τίτλους:  ΜΕΡΟΣ Α ΜΕΡΟΣ Β ΜΕΡΟΣ Γ ΜΕΡΟΣ Δ Ενώ με την παρούσα εκδοχή (ΤΟΜΟΣ Α') συνενώνονται οι δύο ανωτέρω χρονικές περίοδοι  ΜΕΡΟΣ Α & ΜΕΡΟΣ Β, σε ενιαίο έγγραφο ΤΌΜΟΣ Α' ΠΗΓΗ: SCRIBD

Αναδημοσίευση στην Πορφυράδα από τη σελίδα MemoryLife Magazine με ημερομηνία δημοσίευσης 18/09/2019 Ηφαιστειακή έρευνα: Γνωριμία με τους κοιμωμένους γίγαντες της Ελλάδας Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει ότι έχουμε ηφαίστεια στην Ελλάδα, αγνοεί όμως ότι ορισμένα από αυτά είναι ακόμα ενεργά, συγκεκριμένα έξι στον αριθμό (όπως μαθαίνουμε από το παρατηρητήριο ηφαιστειακής δραστηριότητας,  volcanodiscovery.com)  κι όχι αδρανή ή ανενεργά όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, μιας και δεν έχουν στην πρόσφατη ιστορία δώσει κάποια αξιόλογη ηφαιστειακή δραστηριότητα. (γράφει ο Γιώργος_Κ) Στην πραγματικότητα τα έξι ενεργά από αυτά που διαθέτουμε στον Ελλαδικό χώρο και συγκεκριμένα αυτά που βρίσκονται στο λεγόμενο «ηφαιστειακό τόξο» του Αιγαίου, δηλαδή στο Σουσάκι, τα Μέθανα, τη Μήλο, την Σαντορίνη (Θήρα), το Κολούμπο (8 km Βορειοανατολικά της Σαντορίνης) και τη Νίσυρο, επαγρυπνούν έχοντας δώσει ήδη κάποια δείγματα έντονης σεισμικής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια.