2 ποιήματα και σκέψεις του καπετάν Παναγή Αντωνόπουλου
1. ‘’Το παιχνίδι’’ (Στην Γαρυφαλλιά Κανέλλη) Αθήνα, 5 / 5 / 13 ~~ Μια θυμωμένο μου προνεύεις και μια , οκνηρά διατοιχήζεσαι λες και επίμονα γυρεύεις στο ξώθι κύμα να λικνίζεσαι ! Κι όταν το γέρικο καμπούνι σου σαν ταύρος την κυματωσιά καρφώνει χειροκροτούν αγέρωχα , τα στράλια σου κι ας νιώθουν , πως η ίσαλος ματώνει ! Μα συ , δε νοιάζεσαι κι ας ξέρεις πως Ερινύες και Ευμενίδες περιμένουνε φρούδες , πίσω στο κάσαρο να φέρεις ευχές για γυρισμό , που λίγες μένουνε ! Αφού ε-νύκτωσε και θέριεψε ο Γαρμπής και ο Πουνέντης άρμεξε την οργή σου ! Ποιον να εκλιπαρήσεις τι να πεις ˙ αγύρτης δαίμονας παίζει με το σκαρί σου !! Εκείνο που σου μένει , είναι να δεις πως τάχα θα τελειώσει το παιχνίδι ! Στα μαύρα θα την ντύσει ο Γιαραμπής ? ή θα γυρίσεις στης καλής σου το στρωσίδι !! ~~ σ.σ. *ξώθι (το) Ο νεολογισμός δικός μου Ουδέτερο του ξωθιά = νεράϊδα 2. 15 / 8 / 19 ~~ Σήμερα είναι μία ημέρα , από αυτές τις μεγάλε