Ένα ζευγάρι καρδιές - του Γρηγόρη Χατζηλαμπρινού
ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΡΔΙΕΣ Μέσα στη σιγαλιά του απείρου δύο σώματα ξαπλωμένα και ενωμένα επικοινωνούν. Οι χτύποι στα στήθη τους ίδιοι, έντονοι, μα πάνω από όλα συντονισμένοι. Κάποτε ξεκολλούν, άθελά τους. Σαν να εξαρτάται η ζωή τους από τον αόρατο δεσμό τους. Έτσι επανέρχονται στην αρχική τους θέση, για να μεθύσουν από ηδονή και ευτυχία. Ένα ελαφρύ θρόισμα χαϊδεύει τα αφτιά τους. Σημάδι ότι οι ψυχές τους ευφραίνονται και δεν χορταίνουν. Και η μαύρη γάζα του ουρανού ατέλειωτη. Μια πινελιά φωτός δεν τολμά να την αγγίξει. Σαν να συνωμότησαν οι θεοί και απάλλαξαν την Αυγή από τα καθήκοντά της για χάρη δύο θνητών σωμάτων. Να λείπει η ευγνωμοσύνη. Κάτι γνωρίζουν και αυτοί από Έρωτα. Μάταιος κόπος η κίνησή σου Μοίρα. Το αιχμηρό σου αντικείμενο στομωμένο στέκει μπρος στο δεσμό τους τον αιώνιο. Όλο το νερό της λησμονιάς δεν φτάνει για να σβήσει από μέσα τους το χτύπο που θα τους φέρνει, πάντοτε,κοντά. Ο ήχος του ανεπαίσθητος, μα η δύναμή του ανυπολόγιστη. Κονιορτός