Πορφυραδα

Μέσα στον Έρημο Σταθμό - Γ. Κόκκινος - Κ. Ηλιοπούλου  Official Audio Release 2022 ©+℗ Kalliopi Iliopoulou | 2022 Συντελεστές Μουσική: Καλλιόπη Ηλιοπούλου Στίχοι: Γιώργος Σ. Κόκκινος Ερμηνεία: Καλλιόπη Ηλιοπούλου Ενορχήστρωση: Ιάσων Ηλιόπουλος Φωτογραφία/ Artwork : Βαγγέλης Ευαγγελίου    www.evangeliou.photography Έπαιξαν οι μουσικοί: Ηλεκτρική κιθάρα: Καλλιόπη Ηλιοπούλου Προγραμματισμός - Πλήκτρα: Ιάσων Ηλιόπουλος Μίξη –  Mastering : Ιάσων Ηλιόπουλος Στίχοι Μέσα στον έρημο σταθμό πάνε κι έρχονται τα τρένα κι απ’ τα βαγόνια κατεβαίνουν οι αγάπες που δεν αντέξανε ποτέ το χωρισμό με τα φτερά τους σπασμένα. Άυλοι άνθρωποι, κορμιά αγανακτισμένα που ’μαθαν πρόστυχο πως είναι το φιλί και σουλατσάρουνε σκυφτοί στις αποβάθρες κι η μέρα δε θα τους χαρίσει άλλο πρωί. Ρεφρέν Κρατούν βαλίτσες με χιλιάδες αναμνήσεις, με το κορμί να κουβαλάει τις πληγές. Τη μνήμη, μάτια μου, δε σβήνεις όταν θες, σε σβήνει εκείνη με τη μια, όταν θελήσει, όταν το βάρος της κανείς δε θα κρατήσει. Μέσα στον έρημο σταθμό

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας (ευρετήριο θεμάτων) Στιγμιότυπα μέσα από την προσωπική έρευνα στη βιβλιογραφία και τις διαδικτυακές πηγές που αφορούν το σύνολο της θεωρίας Λογοτεχνίας επικεντρωμένη στην Ελληνική γραμματολογία Λογοτεχνικά είδη και γένη - Λυρισμός, Υφολογία και Ποιητική γλώσσα Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος Α' Σάτιρα - Ελεύθερος στίχος - Διδασκαλία στη Λογοτεχνία Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος Β' Ακροστιχίδες και άλλες μορφές ποιητικών ειδών Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος Γ' Τέχνη και Ηθική - Η προσφορά των νέων στη Λογοτεχνία Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος Δ' Λογοτεχνία και διαδίκτυο Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος Ε' Οι έννοιες Λογοτεχνία και Παραλογοτεχνία Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος ΣΤ' Καλλιτεχνικά κινήματα - Το μυθιστόρημα Περί Λογοτεχνίας και ποιητικής - Μέρος Ζ' Αναδημοσίευση στο Θυμοσοφείν εναλλακτικοί υπερσύνδεσμοι για την περίπτωση προβ

Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Ζ’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας Αλεξανδρινή εποχή και η γένεση του μυθιστορήματος Κατά τους κλασικούς χρόνους, οι ποιητές επιδίδονται σε ένα ποιητικό είδος (τραγωδία, κωμωδία κλπ) και μέσα από αυτό ξεχωρίζουν, ενώ κατά την Αλεξανδρινή εποχή ο ίδιος ποιητής συνθέτει έργα που ανήκουν σε διαφορετικά ποιητικά είδη. Τα πρώτα ποιήματα αυτής της περιόδου είναι Ελεγείες, Επιγράμματα και Έπη. Η Αλεξανδρινή ποίηση έδωσε τα πιο πρωτότυπα και αξιόλογα έργα στα λεγόμενα μικρά ποιητικά είδη, όπως το Ειδύλλιο ή Βουκολικό ποίημα, τον Μίμο και το Επίγραμμα που προαναφέραμε. Στον πεζό λόγο, μόνο ένα πολύ μικρό μέρος έφτασε σε μας από τα Αλεξανδρινά χρόνια, όμως αυτή η λογοτεχνία άσκησε μεγάλη επίδραση στα μετά-Αλεξανδρινά χρόνια και ακόμα μεγαλύτερη στη λατινική λογοτεχνία. Μετά την επιβίωση και τις επιδράσεις αυτές η Αλεξανδρινή παραγωγή σε πεζό λόγο κατέχει σημαντική θέση στη γραμματολογία. Οι παπυρολογικές έρευνες έδειξαν ότι ως γραμ

Φωτεινή Αγγουριδάκη  Ποιήματα «σμικρύναμε τις αποστάσεις, μα.... απομακρύναμε τις καρδιές μας με φωνές και εντάσεις , που δεν έχουν Λόγο να υφίστανται....» Κομμένες συλλαβές Δυσπρόσιτα τοπία γίνανε τα μάτια σου κομμένες συλλαβές, δίχως μια στάλα ουσία μεταφρασμένη προσευχή , άψυχη ικεσία αφού δε μπόλιασες νωρίς τα δυό κομμάτια σου *** Η σκέψη, φέρνει αναστάτωση στη θύμηση ρολάρει απόβραδα στων μοναχών την πόρτα ώρες παλλόμενες, δονούν, αγαπημέν' ακόρντα είναι μεγάλη της στιγμής ετούτη η τίμηση *** Ποια γενναιότητα μας κρύβει τώρα η ζωή με τις σκιές να πολεμάμε και τους βρόγχους αμετανόητοι κι ανέραστοι στις εποχές *** Κι ο χρόνος, μας γυρνάει στη δική του τη γραμμή με τις συχνότητες που ξέρει και τους τρόπους σαν κουβαλάμε άδοξα δικές του ενοχές από τη συλλογή ''Σονέτα'' Μονάχος σύ Στον τόπο αυτόν που οι θεοί γεωμετρούσαν βάλαν θεμέλιο την πατρίδα, άγρια σκυλιά μήν την αφήσουνε ολόρθη στα σκαριά ολημερίς κι ολονυχτίς την πελεκούσαν *** Ζητούνε ρέστα εκ των υστέρων

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος ΣΤ’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   ''..Στον χώρο των social media μοιάζει σαν η ποίηση να αποκτά ξανά τον κοινωνικό ρόλο που είχε σε παλαιότερες εποχές, ως μέσο επικοινωνίας. Ενώ η ίδια παραμένει πάντοτε έκφραση ατομικών αισθημάτων, το μέσον με το οποίο διαδίδεται έχει τη δύναμη να πολλαπλασιάζει   τον αντίχτυπό της, να εκφράζει δηλαδή κάτι υπερατομικό, το συλλογικό αίσθημα μιας ορισμένης συγκυρίας. (...) Oφείλουμε να ξεφύγουμε άρα από την προκατάληψη ότι η ποίηση δεν διαβάζεται σήμερα, μια προκατάληψη η οποία μάλλον είχε δημιουργηθεί από την όντως χαμηλή έως μηδαμινή κίνηση των ποιητικών βιβλίων. Αν τα βιβλία ποίησης μένουν στα αζήτητα, τα ποιητικά κείμενα που είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο και διακινούνται στα social media είναι άπειρα και όλων των ειδών και των ποιοτήτων. (...) Μετά έρχονται τα λάθη της αντιγραφής. Μόνον το σκανάρισμα από σελίδα βιβλίου μας δίνει τη βεβαιότητα ότι οι αναρτώμενοι στίχοι είναι έ

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Ε’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   ''..Το πλέον δημοφιλέστερο είδος ανάρτησης είναι η ποίηση. Είναι, όμως, όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι που καταθέτουν λέξεις και εισπράττουν “likes”, ποιητές; Τι ξεχωρίζει έναν ποιητή από έναν απλό γραφιά που αναρτά κάποιες αράδες στο facebook ή και αλλού; Και πόσο κερδισμένη ή χαμένη είναι η Ποίηση από όλο αυτό; Στο παρελθόν διαβάζαμε ποίηση από στήλες εφημερίδων και περιοδικών και φυσικά από βιβλία και ποιητικές συλλογές. Πολλοί ήταν οι ποιητές που επέλεγαν τα έντυπα μέσα για να δείξουν την δουλειά τους. Τώρα το έντυπο μέσο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και το πλήθος επιλέγει το ίντερνετ για να διαβάσει και να ενημερωθεί. Οι εποχές άλλαξαν και οι συνήθειες επίσης. Οπότε και οι ποιητές αναρτούν στο διαδίκτυο. (...) Δεν είναι επάγγελμα η γραφή, είναι μια ταυτότητα του ποιος πρακτικά είσαι. Η Ποίηση είναι ένα λογοτεχνικό είδος καθαρά υποκειμενικό. Το ποίημα δεν είναι μυθιστόρημα

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Δ’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   ''..Καθώς παρακολουθεί κανένας την κίνηση των βιβλίων και διαβάζει τις κριτικές, τις ανθολογίες και τις πολυποίκιλες λογοτεχνικές εγκυκλοπαίδειες, διαπιστώνει με κατάπληξη πως λείπουν πολλά νέα ονόματα που έχουν δώσει αξιόλογο έργο, κι όλα δείχνουν πως τραβάνε σταθερά για τον εμπλουτισμό της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και την ανανέωσή της. Το φαινόμενο δεν είναι απογοητευτικό για τους παραλειπόμενους πίσω από μια ανέντιμη συνωμοσία σιωπής, αλλά για τους ίδιους τους κριτικούς, για τους ανθολόγους, τους ιστορικούς της λογοτεχνίας και τους ''εγκυκλοπαιδιστές''. Γιατί δίνουν την ψευδαίσθηση πως η Νεοελληνική μας λογοτεχνία στριφογυρίζει γύρω απ' τα δέκα-είκοσι γνωστά ονόματα και πως δεν υπάρχουν νέοι που θα πάρουν αύριο στα χέρια τους την υπόθεση της πνευματικής ανανέωσης. (...) Οι καθιερωμένοι λοιπόν και ποικιλότροπα ''λιβανιζόμενοι'' μπορεί να μη φ

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Γ’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   Η Ακροστιχίδα ως ποιητικό είδος έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα όπου οι αρχαίοι λαοί τη χρησιμοποιούσαν ως μνημονιακό τέχνασμα. Χρησιμοποιήθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια αλλά και κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού στους εκκλησιαστικούς κανόνες και ύμνους. Έχουν βρεθεί χαρακτηριστικά δείγματα σε επιγράμματα, επιτύμβιες πλάκες. Πάνω σε αυτή την τεχνοτροπία δομήθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος. Στη νεότερη εποχή θα βρούμε ακροστιχίδες με διάφορους τύπους, είτε με τη μορφή στην οποία σχηματίζεται μια κάθετη λέξη ή φράση με το πρώτο γράμμα κάθε στίχου (Acrostic poetry), είτε με αυτή που παραπέμπει στην αλφάβητο (Alphabet poetry), τεχνοτροπίες που θεωρούνται μέχρι σήμερα αγαπητό είδος στους νεοέλληνες ποιητές. Χωρίζεται σε τρεις υποκατηγορίες, αυτή που όπως προαναφέραμε σχηματίζεται μόνο στα πρώτα γράμματα των στίχων και ονομάζεται ''ακροστιχιοπαραστιχίδα'' (ή μονή ακροστιχίδα).