Πουλί της λευτεριάς
~~~ Να ΄σουνα εδώ, μα όχι πεθαμένη να σε φυλάω σαν εικόνισμα στα στήθια και να γεμίζω τη ζωή μου παραμύθια πως θα γυρίσεις, μου έταζες τα βράδια να΄σουν εδώ για να γεμίζω το πρωί είναι τα χείλη μου σβησμένα με μελάνι μαύρο τα χτύπησε πουλί της λευτεριάς κι αυτή η ματιά που τρεμαμένα ζωντανεύει κάπου να σμίξει μια πανάκριβη αγκαλιά χτυπάει ο διάβολος την πόρτα μου τα βράδια και μου ζητά να του χαρίσω μια ψυχή λέω ΄δεν σκέφτεται πως είναι τόσο άδεια και πως μονάχη της, σε τι θα χρειαστεί;΄ εγώ σου τα΄λεγα μα βιάστηκες να φύγεις πήρες τ΄αστέρια σου στις τσέπες για φλουριά να΄σουνα εδώ, μα όχι πεθαμένη να μου εξηγούσες του φευγιού τα μυστικά αυτή η νύχτα έχει κάψει τις αντένες και στα κλαριά έχουν φυτέψει την οχιά δεξιά φανάρια που αργοσβήνουνε στα ξένα και μια παντιέρα που υψώνει στ΄ανοιχτά τα χέρια μου έζωσαν το στήθος μουδιασμένα κρύο το βράδυ στο παγκάκι της χαράς εγώ σου τα΄λεγα μα θέλησες να φύγεις μαύρο τα χτύπησε πουλί της λευτεριάς φυσά, αστράφ